مدح و ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها
تاجـی از آفـتــاب سر قــم گــذاشـتـنـد نـوری ز عشق در دل مـردم گذاشتند بانو! تو آمدی: سر هر ســـفـرۀ تــهی سیب گـلاب و سبــزه و گندم گـذاشتند باران گرفت و عطر هزاران گل انار روی لـب کــویــر تـبـسّــم گـذاشـتـنـد از برکت قــدوم شـما شـوره زارهـــا رودی شدند و سر به تلاطـم گـذاشتند این شهر را به عشق شما شهر اهل بیت شهر ستارگـان زمین ... قـم گـذاشتـند اینجا برای چیدن یک خــوشـه یاد تو هر گوشه از حریم تو را خـم گذاشتند دسـتـان مــهـربـان تــو را آسـمانـیـان بر شـانه های خستـۀ مردم گـذاشـتـنـد هر کس مقیم شهر تو شد در پیاله اش یک جـرعـه آفـتـاب و تـرنّـم گـذاشتند |